Jeśli "Nie w inność" to gdzie? - opinia

Witajcie

"Nie w inność" Krzysztofa T. Dąbrowskiego od razu przyciągnęła mój wzrok i wprawiła w szybsze bicie moje serce. Co wynikło z tego mojego pragnienia poznania opowiadań pana Dąbrowskiego? Zapraszam na recenzję.

Dziękuję wydawnictwu WasPos za egzemplarz do recenzji.

Jeśli "Nie w inność" to gdzie?

"Nie w inność"

Krzysztof T. Dąbrowski

Stron: 503

Gatunek: science-fiction, fantasy, horror

 Wydawnictwo WasPos

Wezwanie

Niecodzienny, może trochę dwuznaczny tytuł i do tego niebiesko-fioletowa okładka od razu przyciągnęły mój wzrok. Oraz przeczucie, że to będzie ciekawa lektura, bo przecież lubię opowiadania i zawsze czytam je chętnie, a do tego opis, którego fragment Wam przytoczę: to zbiór opowiadań z pogranicza horroru i science fiction z domieszką post-apokalipsy. Jeśli i Was zaciekawiło już teraz mogę Wam powiedzieć, że nie pożałujecie. Znajdziecie tu także wstęp napisany przez Autora, a także kilka słów o powstaniu paru opowiadań. Osobiście bardzo lubię poznawać tajniki powstawania konkretnych historii, bo coś przecież spowodowało, że Autor stworzył takie, a nie inne opowiadanie, coś go zainspirowało... Jednakże uważam, że takie informacje powinny znaleźć się przed danym opowiadaniem. Można też odpuścić sobie czytanie tego od razu i zostawić na "deser".

Zagrajmy w 21...

                Zbiór "Nie w inność" zawiera dwadzieścia jeden opowiadań, których tematyka jest bardzo szeroka. Znajdziecie tu i horror, i science-fiction, i fantastykę, a nawet kryminał. Jedne bardziej przypadły mi do gustu, inne mniej, wiadomo...

                Otwierające książkę opowiadanie "Nie w inność" zachwyciło mnie lekkim językiem, prowadzoną narracją i oryginalnym pomysłem, co siłą rzeczy zachęciło mnie do dalszej lektury. Do tego Autor pokazał kunszt w opisywaniu scen erotycznych, a jeśli o nie chodzi  bywam bardzo wybredna. Na uwagę zasługuje również doskonałe przedstawienie bliskości między dwojgiem kochających się ludzi. Bliskości, którą określiłabym mianem permanentnej, a po stracie totalnego załamania, które się z tym wiąże.

                Innym opowiadaniem, które bardzo mi się podobało było "Nikt o nas nie wspomni". Mroczna, niepokojąca, klimatyczna post-apokaliptyczna historia. Może mam jakieś skrzywienie, ale podobają mi się opowieści, których zakończenie nie jest jednoznacznie dobre, lub jednoznacznie złe.  W podobnym klimacie końca znanego świata, życia w podziemiu i nieznanego niebezpieczeństwa czającego się na zewnątrz Autor stworzył "Jestem nadzieją".

                "Oto ciało moje!" było przerażające w swej brutalnej szczegółowości. Zachłannie i z pewnym niesmakiem czytałam do końca, a potem... Po ostatnich zdaniach wgapiałam się w kartkę. Serio? Czy one tak to widzą? A tak z innej beczki, po tytule spodziewałam się opowiadania trafiającego raczej w tematykę religijną.  Polecam Wam tę stosunkowo krótką opowieść, ale nie czytajcie jej jeśli macie słabe nerwy.

                "Foksi" natomiast rozdarło moje serce. Ludzka głupota, bestialstwo, bezwarunkowa miłość, radość jedyna w swoim rodzaju, to wszystko ze sobą splecione tworzące mieszankę, która złamie niejedno czytelnicze serce.

Urzekłeś mnie Autorze...

Krzysztof T. Dąbrowski to bez wątpienia utalentowany pisarz. Jego opowiadania są różnorodne, a styl każdego z nich dostosowany jest do tematyki i głównego bohatera, przez co można odnieść wrażenie, że czyta się historie nie jednego twórcy a kilku. Naturalnie, po przeczytaniu całego tomu krótkich historii można zauważyć charakterystyczny dla autora styl. Na uwagę i gromkie brawa zasługuje bujna (i to jeszcze jak) wyobraźnia Autora.

                Tak, tak... Autor bez wątpienia skradł moje serce łatwością żonglowania słowami, a przede wszystkim swoją nieograniczoną niczym wyobraźnią, umiejętnością kreowania ludzkich charakterów, co w krótkich formach jakim jest opowiadanie to wbrew pozorom wcale nie jest takie proste.

                "Nie w inność" zabiera nas w świat po zagładzie, gdzie grasują mutanty, a życie na powierzchni jest dla ludzi niemożliwe;  zawędrujemy do przyszłości, gdzie ludzie i androidy dzielą rzeczywistość; dowiemy się dlaczego nie do tej pory nie odnaleziono Złotego Pociągu; doświadczymy ludzkiego bestialstwa, a nawet będziemy poszukiwać odpowiedzi co się dzieje z nami po śmierci, a nawet z grubsza dowiemy się jak wychodzić z ciała, ale uwaga: nie róbcie tego w domu ;).

W teraźniejszość, kapitanie...

Zdaję sobie sprawę, że nie każdy lubi czytać opowiadania. Jednak dla tych, którzy treść w skondensowanej formie i szerokie pole do popisu dla wyobraźni to 500 stron "Nie w inności" będzie nie lada rarytasem.

                Podoba mi się, że te historie nie są pisane sobie, a muzom, ale kryją w sobie coś więcej. Pod futurystycznym płaszczykiem poszukuje odpowiedzi dokąd zmierza ludzkość; co się stanie, gdy zgaśnie nasze światełko istnienia. Jesteśmy ekspansywnym, krwiożerczym gatunkiem. Krzywdzimy, niszczymy, ale i kochamy. Być może odpowiedź Autora na pytania dotyczące sensu naszej egzystencji i tego co potem nie każdemu się spodoba, ale nie zapominajmy, że to wszystko fikcja. Chociaż jak najbardziej prawdziwe jest stwierdzenie, że "istotą życia jak najintensywniejsze przeżywanie teraźniejszości. Niestety większość ludzi tego nie potrafi i dlatego jesteśmy gatunkiem tak dotkliwie nękanym przez smutek".

                Więc gdzie jeśli "Nie w inność"? Ano, Kochani, w teraźniejszość. Cieszcie się drobnymi radościami, promieniami słońca i zielenią (póki są), troszczcie się o zwierzęta (póki zwykłe kiciusie nie zechcą Was pożreć na obiad) oraz o siebie (bo życie jest krótkie i mija zbyt szybko).

                Jesteście fanami science-fiction? Lubicie czytać opowiadania? Nie gardzicie polskimi autorami (choć prawdę mówiąc Krzysztof T. Dąbrowski ma sławę międzynarodową)? Nie oczekujecie szczęśliwych zakończeń i spijania sobie z dzióbków? Jesteście gotowi na drastyczne i sugestywne opisy? Jeśli tak, koniecznie musicie przeczytać "Nie w inność".
                   Moja ocena na Lubimy Czytać to 8/10.